Il ode latine - Ode

Ode / Poèmes de Louise Labé

Jam non canoras
Pegasidas tuis
Assuesce votis, nil tibi
Cynthius

Fontisve
Dircœi recessus
Profuerint, vel inanis
Evan.


Sed tu
Labœœ basia candidat
Imbuta poscas nectare, qua rosas

Spirant amaracosque molles.
Et violas,
Arabumque succos.

Non illa summis dispereunt labris,
Sed quà reclusis objicibus patet

Inerme pectus, suaveolentis
Oris aculeolo calescit.

Illo medullar protinus œstuant,
Et dissolutis spiritus omnibus

Nodis in ore suaviantis
Lenius emoritur
Labœa;.

Hoc plenus œstro (dicere seu lubet
Sectis puellas unguibus acriter

De pne liantes, aut inustam
Dente notam
Iabiis querenteis ;

Cœli've motus et redeuntia
Anni vicissim tempora: nec suo

Fulgore lucentem
Dianam,
Syderibus've polos micanteis,

Dignum
Labœa; basiolis melos

Quod voce mistis cum fidibus canat),

Dices coronatus quod aureis
Cecropias
Latiasque pungat.